οφθαλμιατρικός

-ή, -ό

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην ιατρική τών οφθαλμών («οφθαλμιατρική κλινική»)

2. το θηλ. ως ουσ. η οφθαλμιατρική

κλάδος τής ιατρικής που ασχολείται με τη μελέτη τής λειτουργίας και τών παθήσεων τού ματιού καθώς και με τη θεραπεία τών παθήσεων αυτών, αλλ. οφθαλμολογία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οφθαλμίατρος. Η λ. μαρτυρείται από το 1880 στον Α. Αναγνωστάκη].